Νίκος Γ. Ξυδάκης | Ερωτισμός με σχέδιο σε ποικίλες μείξεις
Λίγοι ζωγράφοι καταπιάνονται με ερωτικά θέματα κι ακόμη λιγότεροι καταφέρνουν να είναι τολμηροί, πραγματικά αισθησιακοί, χωρίς να γλιστράνε σε μια πορνογραφίζουσα περιγραφή. Η Καλλιόπη Ασαργιωτάκη το καταφέρνει. Κατορθώνει ένα αισθησιακότατο ζωγραφικό αφήγημα, με σχέδιο και χρώμα σε ποικίλες μείξεις, παραστατική όσο χρειάζεται, αφαιρετική όπου πρέπει και πάντοτε ζωγράφος.
Η τελευταία της έκθεση (Γκαλερί 3) την παρουσίασε ώριμη και με κόσμο. Ο κόσμος της είναι το ανθρώπινο σώμα και η ερωτική επαφή, τα αγγίγματα, τα αγκαλιάσματα, τα σμιξίματα. Ικανότατη σχεδιάστρια, απλώνει χιλιάδες πλεγμένες γραμμές, συχνά με «σχέδιο γλύπτη», που θυμίζει κάπως τη ζωγραφική του Τζακομέτι. Κι άλλοτε απλώνει τα μελάνια σε χρωματικά νέφη, εξπρεσιονιστικά, για να «δείξει» αγγίγματα και αισθήματα.
Το ανάλαφρο μα πυκνό ζωγράφισμα διεξάγεται πάνω σε χειροποίητο χαρτί. που από μόνο του, με την ύλη του, έχει μια έντονη προσωπικότητα. Η ημιδιαφανής θερμή χρωματική βάση (σαν επιδερμίδα), σε συνδυασμό με το δυναμικό, ρευστό σχεδίασμα των κορμιών, έχει διπλό εφέ: δυναμώνει τον εκπεμπόμενο ερωτισμό, ανεβάζει τη θερμοκρασία, ενώ ταυτόχρνοα παραπέμπει (με την ύλη, με τις αποχρώσεις, με την πραγμάτευση του σώματος) στους μεγάλους δασκάλους του σχεδίου – στον Λεονάρντο ντα Βίντσι, στον Ρέμπραντ, στους Βενετσιάνους. Άλλοτε πάλι, το λόγιο στοιχείο υποχωρεί κι επικρατεί ένας εξομολογητικός, ημερολογιακός τόνος, σαν γκράφιτι ή σπηλαιογραφία.
Επίγευση: ο διάχυτος, υγρός ερωτισμός, η ορμή των σωμάτων που ενώνονται και αποκολλώνται, τα πλέγματα των γραμμών. Η καλή ζωγραφική.
(εφημερίδα Η Καθημερινή, 24 Νοεμβρίου 1999)
Nikos G. Xydakis | Sensuality through drawing in various blends
Few painters engage with erotic subjects, and fewer still succeed in being bold, truly sensual, without slipping into a pornographic description. Kalliopi Asargiotaki does just that. She achieves a deeply sensual painted narrative, with drawing and colour in various blends, as representational as needed and as abstract as should, and always a painter.
She presented her latest exhibition (Galerie 3) mature and with a world. Her world is the human body and erotic contact, touches, embraces, coupling. An accomplished draughtsman, she spreads thousands of interwoven lines, often in a “sculptor’s drawing”, which is vaguely reminiscent of Giacometti’s painting. And at other times, she spreads her inks into clouds of colour, expressionistically, to ‘show’ touches and feelings.
Her painting, gentle but dense, takes place on handmade paper that has in itself, through its material, a strong personality of its own. The semi-transparent base of colour (like skin), combined with the dynamic, fluid drawing of the bodies, has a dual effect: it reinforces the sensuality emitted, raises the temperature, while, at the same time, evoking (through matter, hues, the treatment of the body) the great masters of drawing – Leonardo Da Vinci, Rembrandt, the Venetians. Or there are times when the intellectual element recedes, and a confessional, journaling tone prevails, like graffiti or cave painting.
The aftertaste: a pervasive, moist sensuality, the momentum of the bodies coming together and pulling apart, the mesh of the lines. Good painting.
(Kathimerini newspaper, 24 November 1999)