Μαρίνα Πίσπερη | Καλλιόπη Ασαργιωτάκη
Η ζωγράφος βάζει στην άκρη τα ωραιοποιημένα, τρυφερά γυμνά. Το σώμα, ο δερμάτινος χιτώνας και η λάσπη κατά τον Ιωάννη της Κλίμακος, η σακκούλα από αίμα και κόκκαλα κατά τον Umberto Eco, φλέγεται από την επιθυμία. Τυραννιέται απο τα εγκαύματα ενός ανεκπλήρωτου ερωτισμού, λυγίζει κάτω από το βάρος της στέρησης. Η αγωνία γίνεται κραυγή σε ένα πρόσωπο ακόμα βυθισμένο στο σκοτάδι, που ωστόσο τολμά να βγάλει τη μάσκα του, αναζητώντας ειλικρινά τον εαυτό του και τον άλλον.
Η Καλλιόπη Ασαργιωτάκη ζωγραφίζει τις γυμνές μορφές με λεπτό στρώμα χρώματος πάνω σε χειροποίητο ινδικό χαρτί, πλασμένες έτσι ώστε πρώτιστα να λειτουργούν εικαστικά. Τα έργα φωτίζονται με λάμπες neon που είναι τοποθετημένες πίσω από τη ζωγραφική επιφάνεια. Ανάβοντάς τες, ένα δυνατό φως πηγάζει από τα κορμιά και τα κάνει να ακτινοβολούν. Αυτό το φως είναι και η δύναμή τους να ανακτήσουν τη θεόπλαστη ιερότητα που καθιστά τα σώματα ναούς του πνεύματος.
(Για την ατομική έκθεση Γυμνό, Χώρος Τέχνης 24, Αθήνα, 1995)
Marina Pisperi | Kalliopi Asargiotaki
This artist sets aside prettified, delicate nudes. Here, the body, a leather shroud and mud according to Saint John or a bag of blood and bones according to Umberto Eco, is aflame with desire. Tormented by the burning of an unfulfilled eroticism, it bows under the weight of deprivation. Agony becomes a scream on a face still sunk in darkness, which dares nonetheless to remove its mask in true search of itself and the other.
Kalliopi Asargiotaki paints nudes in a thin layer of paint on handmade Indian paper, forming them in such a way that they function visually, first and foremost. The works are illuminated with neon tubes placed behind the painting surface. When they are turned on, a bright light emanates from the bodies, making them radiant. This light is also their power to recapture the God-given sanctity which makes the body the temple of the soul.
(Regarding the solo exhibition Nude, Art Space 24, Athens, 1995)