Η ζωγραφική της Καλλιόπης Ασαργιωτάκη ακολουθεί από την αρχή της πορείας της τα ίχνη της ανθρώπινης μορφής. Ξεκινώντας με μια έντονα χειρονομιακή γραφή αδρών γραμμών και χρωμάτων, τα έργα της γρήγορα στρέφονται σε έναν αισθησιασμό που προκύπτει από το ίδιο το ζωγραφικό μέσο: την απτική και οπτική υφή, τα περίπλοκα υλικά, τα χειροποίητα χαρτιά, τον περίτεχνο διάκοσμο που ταυτόχρονα περιγράφει το θέμα ενώ αυτονομείται προς την αφαίρεση. Τα μεγάλα αλλά και τα μικρότερα μεγέθη των έργων της προσηλώνονται στους δαιδάλους της λεπτομέρειας προδίδοντας νοητικές διεργασίες που συμπίπτουν με τη σωματική εμπλοκή της ζωγράφου στις επιφάνειες τις οποίες δουλεύει, την ίδια στιγμή που οι φωτογραφίες της αποτελούν συγκοινωνούντα δοχεία με τις ζωγραφικές εικόνες της. Η φωτογραφικότητα της ζωγραφικής της και η ζωγραφικότητα της φωτογραφίας της κινούνται στον ίδιο άξονα μιας ματιάς που αγαπά το αίνιγμα του ασαφούς, τη σιωπή των μέσα δωματίων, το πολύτιμο που κρύβουν οι καθημερινές όψεις της πραγματικότητας.

Ελισάβετ Πλέσσα

The painting of Kalliopi Asargiotaki has followed, from the very beginning of her journey, the traces of the human figure. Starting with an intensely gestural style of intense lines and colours, her work soon turns to a sensuality that derives from the medium of painting itself: tactile and visual textures, complex materials, handmade papers, elaborate ornament that describes the subject while breaking off into abstraction. Both her large and smaller-scale works fixate on the labyrinthine complexities of detail, betraying mental processes that coincide with the painter’s physical involvement with the surfaces on which she works, while her photographs engage with her painted images as communicating vessels. The photographic quality of her paintings and the painterliness of her photography develop along the same axis of a gaze that loves the enigma of the indefinite, the silence of back rooms, the preciousness concealed in the everyday aspects of reality.

Elizabeth Plessa