José Escobar
Η Καλλιόπη Ασαργιωτάκη είναι ήδη μία καταξιωμένη καλλιτέχνης, με πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στο ενεργητικό της. Το έργο της έχει επιδοκιμαστεί και αναγνωριστεί σε πολλές περιστάσεις, και δίσταζα να γράψω αυτή τη μαρτυρία γιατί δεν ήμουν σίγουρος τι θα μπορούσα να προσθέσω στα όσα επαινετικά έχουν ήδη γραφτεί για το έργο της. Νιώθω, παρ’ όλα αυτά, την ανάγκη να πω μερικά λόγια για αυτά τα οποία βλέπω στις εικόνες της που έχουν αναρτηθεί εδώ. Κι ελπίζω να «ευστοχήσω» με κάποιες από τις παρατηρήσεις και τα σχόλιά μου. Στην αρχή, οι εικόνες της μου θύμιζαν θέατρο σκιών, μορφές που κινούνται ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι, που αναδύονται σαν μέσα από καθρέφτη, αντικατοπτρισμοί αναμνήσεων, ίσως και γεγονότα που εξελίσσονται τώρα, αυτή τη στιγμή, στο πολύπλευρο του χρόνου. Επειδή η τέχνη της, οι εικόνες της, δημιουργούν μια εντύπωση, μια αμήχανη αίσθηση, ίσως, πως είναι άχρονες, πως διεξάγονται τη στιγμή ακριβώς που τις παρατηρούμε, μας τραβάνε ακαταμάχητα μέσα στην πραγματικότητά τους. Αινιγματικά πρόσωπα και σκηνές, ένα παράθυρο, σύννεφα, παιχνιδιάρικο φως, κοκκώδεις εικόνες, υφές παιχνιδιάρικες και υφασμένες όμορφα σε ψευδαισθήσεις εμφανίζονται μπροστά στα μάτια μας. Ερχόμαστε αντιμέτωποι με όνειρα, επιθυμίες, αντικατοπτρισμούς, σκηνές με χρώματα και πρόσωπα που κοιτάζουν από ένα άχρονο πλαίσιο αναφοράς. Πρόκειται για έναν ασυνήθιστο κόσμο, έναν κόσμο που προκαλεί μια ενστικτώδη συγκινησιακή αντίδραση, καθώς βιώνουμε τη μία εικόνα μετά την άλλη, που η κάθε μία διηγείται μια ιστορία, άχρονη, χωρίς ποτέ να περνά σε κάτι που θα δημιουργούσε δυσπιστία στον παρατηρητή. Ενίοτε παράξενος και σίγουρα μυστηριώδης, είναι ένας κόσμος που σε κάνει να σκέφτεσαι, γεμάτος από μια λεπτή αλλά έντονη ομορφιά, που δεν χωράει προσδιορισμούς και εξηγήσεις. Εικόνα με την εικόνα, χάνουμε τη θέση μας στο χωρόχρονο· μεταφερόμαστε σε έναν τόπο όπου όλα σταματούν να υπάρχουν και, ίσως για πρώτη φορά, υπάρχουν χωρίς το φίλτρο της εννοιολογικής σκέψης. Είναι η τέχνη στην καλύτερή της εκδοχή, από μια εξαιρετική καλλιτέχνιδα, από μια μοναδική και προσωπική γωνία αντίληψης, μια ματιά που σπάνια βλέπουμε· βαθιά, φρέσκια και σαγηνευτική.